- divulgo
- dīvulgo, āvi, ātum, 1, v. a., to spread among the people, to make common, publish, divulge (rare but class.; cf.:B.
publico, vulgo, pervulgo, pervagor): librum,
Cic. Att. 12, 40; 13, 21, 4; id. Or. 31 fin.; cf.seria,
id. Phil. 2, 4: consilium Domitii, * Caes. B. C. 1, 20, 1:chirographa omnium,
Suet. Calig. 24:versiculos,
id. ib. 8:omnem mimum,
id. Oth. 3 fin. et saep.:rem sermonibus,
Cic. Font. 5, 10; cf.:aliquid turpi fama,
Tac. A. 12, 49:opinionem tam gloriosae expeditionis,
Just. 42, 2, 11; cf.:hanc opinionem in Macedoniam,
id. 12, 5, 5.— With acc. and inf.:non est divulgandum de te jam esse perfectum,
Cic. Fam. 6, 12, 3; cf. Suet. Claud. 39 fin. —Transf., to make common: cujus primum tempus aetatis palam fuisset ad omnium libidines divulgatum, lowered or degraded to, Cic. Post. Red. ap. Sen. 5, 11.—Hence, dīvul-gātus, a, um, P. a., widespread:alicujus divulgata gloria,
Lucr. 6, 8:divulgata veris ante habere,
Tac. A. 4, 11:Afer divulgato ingenio,
id. ib. 4, 52:magistratus levissimus et divulgatissimus (sc. praeturae),
i. e. most common, Cic. Fam. 10, 26, 2.— Comp. and adv. do not occur.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.